W Arolsen Archives zachowały się pojedyncze karty zgonu zmarłych więźniów, wystawiane przez właściwych lekarzy o statusie urzędników. W przypadku „naturalnej śmierci” – a więc z wyjątkiem przypadków samobójstwa lub zastrzelenia więźnia podczas (domniemanej) próby ucieczki – musiały one zostać przekazane do Inspekcji Obozów Koncentracyjnych w Oranienburgu, a od 1942 roku do urzędu D Głównego Urzędu Gospodarki i Administracji SS. Były to najwyższe instancje administracyjne właściwe dla obozów koncentracyjnych. Póki zgłoszenia zgonu składano w miejscowym USC, również właściwy Urząd ds. zdrowia otrzymywał od niego egzemplarz meldunku o śmierci przeznaczony do akt.