Karta ta została tak zaprojektowana, aby można jej było używać w różnych obozach koncentracyjnych. Dzięki temu, że nazwę danego obozu wpisywano odręcznie lub stawiano pieczątkę z jego nazwą, formularz mógł być drukowany po niskich kosztach i w dużych ilościach.

Od roku 1942 powstało prawie 1000 podobozów i komand zewnętrznych, w których więźniowie obozów koncentracyjnych wykonywali roboty przymusowe na rzecz niemieckiej gospodarki i przemysłu zbrojeniowego. Centralny zarządząd nad robotami przymusowymi sprawowały obozy główne, w związku z czym również więźniowie w podobozach otrzymywali karty personalne więźnia, wystawione przez obóz główny. W związku z tym nawet jeśli w obozie głównym zachowała się karta więźnia, to on sam wcale nie musiał tam przebywać – mógł być jedynie więziony w podobozie. Od lata 1944 roku zwłaszcza więźniarki były zazwyczaj bezpośrednio przewożone do podobozów, nie przebywały one zatem nigdy  w obozie głównym.